Yoji095

     Obywaj porucznicy wrócili z mieszanymi uczuciami i niepewną oceną sytuacji, która pojawiła się niespodziewanie znikąd. Ikaru poprosił Hisakiego, żeby to on poszedł do przywódcy i powiedział mu o wszystkim, o czym dowiedzieli się do tej pory. Wiedzieli dość dużo, jak na takie morderstwo, jakby w tą sprawę zaangażowali się ludzie Rady to by to trwało o wiele dłużej niż poinformowanie o tym któregoś z klanu. Przecież klanów było dwadzieścia. Pani Halls miała spory wybór do wybrania, który klan by jej pomógł. Ale wypadło na dwunasty klan. Pierwszy porucznik czasem nie rozumiał decyzji mieszkańców, którzy przemierzają szmat drogi tylko po to, żeby prosić o pomoc właśnie ich klan. Były takie przypadki, że przybył do ich siedzi

//Z góry bardzo przepraszam, za długi czas braku kolejnej części -> Innego Świata.//
    Słońce już zachodziło, żeby ustąpić miejsca księżycowi, który był panem nocy i oświetla swoim jasnym blaskiem ciemne niebo, jakby ktoś zarzucił na nie ciemną płachtę, a teraz nie chce jej zdjąć z niebios, które są jasne i błękitne czasem bezchmurne.
     Właśnie wróciła żona właściciela sklepu z artykułami pisemnymi – pani Janet Halls, ale wszyscy do niej zwracali się po imieniu. Jest bardzo towarzyszką osobą i toleruje wszystkie „wybryki natury” – wymieniając: wampiry, wilkołaki, demony oraz dzieci lasu- elfy, krasnale, zwierzęta obdarzone nadnaturalnymi umiejętnościami i tak dalej. Tolerowała demon

    Noc przebiegała spokojnie. Dla Izukiego który wrócił z powrotem do domu i mógł poruszać się na dwóch tylnych  kończynach – to określenie figurowało w świecie poświęconym wilkom ( w którym, żyły wilki z nadprzyrodzonymi umiejętnościami – mocami ). Po pierwsze cieszył się, że jakimś cudem mógł wrócić do Krainy Soul w postaci człowieka i nie  zostać skazanym na śmierć, jeśliby przybył w postaci wilka. A z drugiej strony w świecie rządzonym przez wilki, który teraz dla czarnowłosego młodzieńca  był obojętny – co tam się działo, jakie były tam relacje, czy doszło do walki między dwoma stadami, czy jego wróg, który początkowo nie posiadał żadnej mocy, teraz działa pod jej wp&

    Szli przez całą drogę bez żadnego grama zbędnych słów. Woleli iść w ciszy i z spokojem. Z drugiej strony to Izuki był strasznie wyczerpany, co można było od razu zobaczyć. A rozmowa nie była potrzebna, teraz. A z Kazeshinim ciemnowłosy mężczyzna wolał w cale nie rozmawiać, na dłuższe tematy, to od razu zacząłby się zacznie  wywyższać i cała rozmowa przekształciłaby  się w kłótnie. Wolał wymieniać krótkie wyraźnie komendy, tak to odbierał demon Ahistsu – Kazeshini, a ciemnowłosy mężczyzna – Hisaki odbierał to za krótką wymianę słów, w odpowiednim czasie albo momencie. A obecna sytuacja nie potrzebowała konwersacji. Można było tylko słyszeć, jak łańcuch, przez który są po&

    Noc w dwunastym klanie minęła spokojnie i bez niedoboru snu, dla niektórych Senshi, który musieliby pełnić nocną wartę, a później uzupełnić brakujące godziny snu w dzień. Wtedy, gdy w dzień dzieje się wiele rzeczy, a każda pomoc liczy się. Ale tej nocy wzięli na siebie nocną wartę ósmy klan, w którym przywódcą jest przyjaciel Zacari’ego Yakshi, Kazuyoshi Sayuki, który zgodził się na prośbę Zacari’ego, ale w zamian za to Kazuyoshi Sayuki zaproponował przywódcy dwunastego klanu wspólną pogawędkę przy posiłku, jednej z siedzib w ogrodzie. Każdy klan miał ogród, który ozdabiał siedzibę.
    Hisaki Shuohei wstał ledwie pięć minut po ósmej, po  wczorajszej pogawędce z Ikaru Daishi’m nale

Na twarzy Hisakiego pojawił się szok, który został wywołany przez fizyczną postać jego demona. Wtem przypomniały się wydarzenia z pięciu lat, gdy jego demon zbuntował się przeciwko niemu i działał na własną stronę i nie słuchał się nikogo, absolutnie nikogo. Przyprawiał innym kłopotów w misjach oraz wtrącał się w pojedynek innych albo pojawiał się w nieodpowiednich momentach i atakował. A jeśli nie innym to swojemu partnerowi, Hisakiemu. Atakował go z ukrycia albo niespodziewanie, tocząc z nim rozmowie, a Hisaki mówił mu co o nim sądzi. A rozmówca w tym czasie zadawał ataki, aż do momentu, gdzie stoczyli ostateczny pojedynek na otwartym otoczeniu, być żadnych wysokich drzew oraz innych niepotrzebnych rzeczach, które by tylko denerwowały, albo dawały przeciwnikowi schronienie