Vardamerethiel

długie cienie przywdziewa połonina a mój główny środek transportu odpoczywa uwolniony od ciężkich buciorów mdli powietrze przesycone wonią dzikich czereśni kołysze owcza dzwoneczków krzątanina łaskocze dotyk lepkich nóżek pająka który przechadza się po mojej szyi jak ja po beskidzkim niebie a krzywo po zboczu biegnie siwy pies bacy przechyla się ku zachodowi a ja chcę go zatrzymać przytulam do policzka wiernego Zenita kolego powolutku ustań że nie widzisz że nie mam stabilizatora obrazuczterdzieści stopni pod żarówką śnię beskidzki sen za oknem niebo jest stalowe i gęste jesień odchodzi ale dojrzewają czereśnie niemożliwe? to poezja mogę s...