Slot Detholm en de eeuwigdurende zonsondergang

    Digital art based on my own stock
Tekst voor WONDERBAARLIJKE VERHALEN UIT HET DUISTERE GERANIUMWOUD taisteng.deviantart.com/galler…

SLOT DETHOLM
EN DE EEUWIGDURENDE ZONSONDERGANG

'De bar van Slot Detholm,' las mijn vrouw Josje van de site voor, 'werd destijds regelmatig bezocht door Elric, de albino-prins van Melnibone. Hij moest zijn zielenverslindende zwaard Stormbrenger dan wel bij de garderobe afgeven voor ze hem zelfs maar een alcoholvrij biertje in wilden schenken. Langs de wanden hingen namelijk tere gobelins die uit de vleugels van nachtmotten en manestralen geweven waren, een materiaal waaruit bloed notoir lastig te verwijderen valt.'

    Ze keek op. 'Heb je ooit van Elric van Melnibone gehoord?'

    'Ja hoor,' zei ik. 'Hij was het soort held dat al zijn vrienden en familie vermoordde en vervolgens melancholieke gedichten proclameerde vanaf een marmeren balkon. Niet dat hij er dan echt spijt van had. Een soort Saddam Hossein dus, maar dan met gedichten.'

    'Maar dat soort prinsen heeft over het algemeen wel een goede smaak,' zei Josje, 'en de kamer is best goedkoop. Zestien koperen thalers per nacht.' Ze tikte de calculator in de rechtbovenhoek van de site aan. 'Dat is nog geen negentien euro! Bovendien moest hij zijn zwaard bij de garderobe afgeven. Als het onveilig was, dan stond er wel een negatief reisadvies bij.'

    'Wat is dat eigenlijk voor site?' vroeg ik.

    'Het heet "Rechtsaf bij volle maan, voor mensen die van anders houden." Volgens mij zei Floortje Dessing er ook iets over in Drie op Reis.' Haar vingers dansten over het toetsenbord en er klonk een ping!. 'Mooi zo. Ik heb een kamer geboekt bij booking.com voor vier nachten en er is een regelrechte vlucht vanaf Eindhoven Airport.

Eigenlijk stond er niet zo bijster veel op de site, op het verhaal van Elric en een bon voor een kroes drakenbloed die je kon uitprinten na. Het slot in kwestie scheen aan de uiterste grens van het Imperium van de Eindeloze Zonsondergang te liggen. Klikken op het bijgevoegde Google kaartje leverde enkel een leeg vierkantje op.

Na het vliegtuig staken we over met de veerboot. Het bleek een Russische ferry te zijn en Google Translate vertelde ons dat al die rode gesjabloneerde letters op de romp AFGEKEURD betekenden. Dat stomme vertaalprogramma werkte duidelijk weer eens niet.

'Ligt het aan mij of is die zon de laatste twee uur nog geen centimeter gezakt?' vroeg Josje een uur later bij de reling. 'Niet dat ik iets tegen zonsondergangen heb.'

    En even later: 'Het was toch niet van Floortje maar hier.' Ze opende haar REISGIDS VOOR MOEILIJKE LANDEN. "Ik boek nooit meer een hotel bij die idioten van Rechtsaf bij volle maan," schreef de auteur, "ook al word ik honderd!"' Ze knikte. 'Het zal vast wel weer meevallen. Ik wed dat het net is als met die hond laatst. Die beet inderdaad alleen maar nare kleuters zoals zijn baasje zei.'

Onze kamer met uitzicht bleek helemaal bovenin de centrale toren te liggen en bovendien nestelden er een half dozijn uilen op overkapping van ons hemelbed, iets dat booking.com beslist niet vermeld had.

    De wenteltrap telde precies 685 treden zodat we de volgende keer toch de draak maar namen.

'De krijsende geest van de gewurgde gravin was op zijn zachtst gezegd irritant,' schreef Josje later op hun site, 'en mijn Oropax hielp amper. Zij gilde nog luider dan mijn echtgenoot kan snurken en dat wil wat zeggen. Ik vond bovendien een schorpioen in mijn regenlaarzen, niet een, maar wel drie keer!

    Die rauwe haai gewikkeld in gedroogd kwallenvel was waarschijnlijk onze eigen fout: je moet never nooit sushi bestellen in een restaurant dat zo overduidelijk duidelijk niet Japans was.

    Jullie eeuwigdurende zonsondergang zag er trouwens prachtig uit vanaf ons balkon en het ritje op de zeeluipaarden was ook leuk.

    Een van de andere gasten probeerde die van ons een vis te voeren en het zeeluipaard beet twee van haar vingers af, samen met de makreel. Iedereen moest daar hard om lachen.

    Al met al geeft ik het slot Detholm een zeven, al is het geen oord om met kleine kinderen te bezoeken. Het animatie team liet de kleuters van het dak springen met parachutes die niet allemaal even vakkundig opgevouwen waren en bij de waterpolowedstrijd beten de haaien de ballen steeds lek.'