Deviation Actions
Description
De namen en jaartallen op de regentenborden liepen behoorlijk achter en moesten aangevuld worden. Gelukkig viel dat eenvoudig te regelen. Op maar twintig passen van de receptie zat ik als Artist in Residence in het St. Pieters & Bloklands Gasthuis, In de grote hal schreef en illustreerde ik live een prentenboek voor pop-up Museum Smaak.
Ik maak vaak boekomslagen en zet daar dan ook de titel, de naam van de schrijver en de tekst op. Ook heb ik opschriften op caféruiten en uithangborden met de hand gekalligrafeerd.
Zodra het bord van de muur was, herkende ik het lettertype.
Het was Garamond, een mooie statige, zeg maar deftige letter, die het prima doet op diploma's en oorkondes. Alle namen waren helemaal in hoofdletters uitgevoerd: HERMAN in plaats van Herman. Als je van dichtbij keek zag je dat de alleroudste letters meer glommen en geler waren dan de latere. Die waren nog in echte goudverf uitgevoerd.
Voor het lettertype kijken wij letteraars meestal naar de W en de M. Die letters zijn gewoonlijk uniek. Bij Garamond bestaat de W uit twee V's die elkaar kruisen.
Garamond is ook proportioneel: een M neemt meer plaats in dan een N.
Hij is bovendien geschreefd: op de uiteinden van de letters zitten streepjes. Een type als Ariel is bijvoorbeeld helemaal strak.
Als eerste mat ik de letters op. Ze waren 18 mm hoog en de regels lagen 10 mm uit elkaar.
Met de computer drukte ik alle namen op precies de juiste grootte af. Ik plakte die in een strook vlak boven het stuk waar ik de letters op het bord moest tekenen. Als je geconcentreerd letter voor letter natekend, kun je de hele naam anders niet goed in de gaten houden.
Vroeger gebruikten ze een penseel. Tegenwoordig is een lakstift handiger omdat je die mooi strak langs een liniaal kunt gebruiken. Ik gebruik er twee: een voor de dunne lijnen en een voor de dikke. Verder heb ik speciale linialen en driehoeken waar de rand iets boven het het bord zit. Op die manier smeert de verf niet uit als je de liniaal verplaatst.
Het was een bijzonder gecompliceerd werkje omdat ik iedere letter nauwkeurig moest construeren zodat hij helemaal met de eerdere letters overeenkwam. Als ik ze uit de losse hand had neergezet, in mijn eigen lettertype, dan was ik in een paar uur klaar geweest. Nu was ik drie dagen bezig maar op deze manier paste alle namen goed bij elkaar. Het was een inspannend maar bevredigend werkje. Vooral het idee dat mensen misschien nog een hele eeuw naar deze borden zou kijken, gaf mij plezier.
