Met de kids naar het Rheingold

MET DE KIDS NAAR HET RHEINGOLD

Een kiekje uit de tijd dat mijn kinderen een stuk jonger waren en zij zonder morren met ons op vakantie gingen.

     Het heeft voordelen als je een fantasyschrijver bent die een heel stel romans over de Noorse goden geschreven heeft. Wodan bijvoorbeeld vond het prima dat we langskwamen om een blik op het fameuze Rheingold te werpen.

     Dat niet alleen, maar mijn stoere dochter Tanja mocht Siegfrieds eigen zwaard rondzwaaien, wat toch een stuk spannender is dan zoiets te doen met de houten zwaardjes die ik voor haar gemaakt had, hoe mooi beschilderd ze ook waren.

     Mijn zoon Tom zat toen tot over zijn oren in de muziek, met een elektrische gitaar, een didgeridoo en diverse rare fluitjes. Als ik door het huis liep, hoorde ik altijd wel een gitaar tokkelen of het hese getoeter van een tin whistle. Voor mij was dat de soundtrack van huiselijk geluk.

     De god Heimdall duwde hem de Gjallerhorn in de hand.

     'Blaas, mijn onverschrokken schildknaap!' spoorde hij Tom aan. 'Als de Gjallerhoorn galmt, hoor je het in alle Negen Werelden!'

     Nu had Tom de leeftijd dat je een groep als Rammstein of Led Zeppelin eigenlijk veel te zacht vindt. Tom blies dus zijn wangen zo bol als die van een brulkikker en toen kwam er zacht piepje, meer een hikje dan een woeste mastodontentoeter.
'Prima!' lachte Heimdal. 'Weet je wat er gebeurt als je op de Gjallerhoorn blaast?'

     Tom schudde zijn hoofd.
'Dan vergaat de wereld, jongen! Wolven verslinden de maan en de zon en alle rivieren kleuren rood van het bloed!'

     Tom keek lichtelijk beteuterd.

     'Ik maakte maar een grapje,' zei de god. 'Je moet heel wat harder op de hoorn blazen voor de Götterdämmerung begint.'

     Daarna was Brunhilde aan de beurt en ze plukte een hangertje uit de fonkelende berg goud en reikte het Josje aan. Het had de vorm van een draakje, zo perfect als enkel een bijziende dwerg het kan maken, met elke schub zichtbaar en zelfs een minuscuul penisje.

     'Draag dit om je nek en als je echtgenoot je ooit ontrouw is, dan zal Fáfnir ontwaken en hem verslinden tot de laatste teennagel.'

     'Dat is nu echt een handig presentje,' zei Josje en klikte het draakje vast aan haar ketting met trollenkralen.
Ik vertel liever niet wat Loki, de god der bedriegers en schavuiten mij gaf, maar recensenten die mijn boeken afkraken hebben nogal eens de neiging om wauwelend in het gekkenhuis te belanden. De lui die geluk hebben tenminste.