De Gouvernante
Published:Description
Verhaal voor WONDERBAARLIJKE VERHALEN UIT HET DUISTERE GERANIUMWOUD
voor pop-up museum Smaak stichtingsmaak.nl/
De gouvernante, een verhaal uit het Duistere Geraniumwoud
'Neem de afslag rechts bij de kat,' beval de TomTom.
Bij de kat? Melinda fronste. Of wacht, daar zat er zich eentje te likken in een zonnestraal. Zou hij nu verbleken tot alleen de grijns overbleef? Net als de Cheshire kat van Alice in Wonderland?
Maar nee, deze kat draaide zich om na een blik die straal langs haar heen wist te kijken en glipte weg in de struiken.
Tussen de bomen zag Melinda een wit gebouw schemeren: het landhuis. Hopelijk. Het zag er niet helemaal uit zoals ze zich herinnerde, maar misschien keek ze tegen de achterkant aan?
Op het scherm toonde de TomTom nog steeds enkel bomen, met haar route een zigzaggende spiraal. Haar iPhone was bij de eerste rij geraniums uitgevallen, maar de TomTom was van degelijker makelij.
Ze moest intussen zo diep in het Duistere Geraniumwoud zitten dat er amper een geranium meer te bekennen viel. Dit was de oude hart: de bomen en het landhuis van Den Treek.
De advertentie was to the point geweest: Gouvernante gezocht voor mijn zeven kinderen. Sollicitaties persoonlijk op Huize Den Treek, Treekerweg 23.
'Gouvernante' was natuurlijk domweg 'kindermeisje', maar de term deed toch een beter loon vermoeden dan bij een ordinaire oppas. En dat 'mijn kinderen', niet 'onze kinderen', was ook hoopgevend. Haar nieuwe meneer was waarschijnlijk een weduwnaar. Of zijn vrouw was weggelopen met de tennisleraar, zoals bij Melinda's vorige betrekking.
Deze keer pak ik het slimmer aan. In haar handtas zat een Taser en haar nieuwe meneer zou een joekel van een schok krijgen als hij haar kuste zonder haar eerst ten huwelijk te vragen. Of nee, dat was wat al voortvarend: kussen hoorde erbij en met een tedere omhelzing was ook niets mis.
Terwijl ze de spiraal-route afliep, dook het landhuis keer na keer op, steeds iets dichterbij.
Rechts verrees een beeld van een man in een legerjas die helaas met de rug naar haar toe stond. Goed, haar meneer had dus in het leger gediend: een dappere kolonel of wie weet zelfs een admiraal? Net als von Trapp in The Sound of Music. Zo'n mannelijke man die in korte zinnetjes sprak en zijn kinderen als een sergeant drilde. Ik zal zijn martiale hart ontdooien en de twinkeling in zijn grijze ogen terugbrengen.
De hemel was gevuld met luchtspiegelingen, zag ze: koepels en paleizen die misschien landen ver lagen. Gewoon negeren. Het Duistere Geraniumwoud was dol op fata morgana's en boetseerde de wolken tot heraldische draken en galopperende paarden.
Het grint knarste onder de hakken van haar witte laarsje. Geen bel, maar een klopper in de vorm van een leeuwenkop. Melinda knikte. Zo hoorde het.
Voetstappen naderden zodra ze de klopper twee keer had laten neerkomen.
Ze klonken wat eigenaardig. Klikkend. Ach, natuurlijk doet hij niet zelf open: dit moet zijn trouwe huishoudster zijn, op haar versleten pumps.
De deur zwaaide open en Melinda deed een stap terug, siste van teleurstelling.
Op de drempel stond een geit. Ze stond op haar achterpoten en droeg een strohoed met een bosje droogbloemen en een lint onder haar kin. Het leek verdacht veel op het plaatje in het grote Verhalen van Moeder de Gans-boek van Melinda's grootmoeder.
'U komt voor de advertentie?' vroeg ze.
Melinda knikte.
'Ik moet zo nu en dan een tijdje weg en durf mijn zeven kinderen niet alleen te laten.' De geit likte over de punt van haar neus met een uitzonderlijk lange en spitse tong. 'Ik kan u uitbetalen in gouden eieren? De gans in het koetsiershuis is een goede vriendin van mij.'
Goed, geen mannelijke man dus. Dit is een heel ander soort verhaal.
Melinda rechtte haar schouders, glimlachte. 'Niets mis met gouden eieren. Maar u heeft hopelijk wel een flinke grote staande klok? En een wolvenklem zou ook van pas komen.'
glenn