queenofeagles

Nealyn sloeg haar armen over elkaar. Orion had haar dingen ontlokt die ze gewoonlijk niet graag prijsgaf. Ze was nooit erg open over haar twijfels voor de toekomst van de mensen. Over het lot dat haar zelf wachtte, zweeg ze helemaal. De mensen wilden in haar een baken van hoop zien, niet iemand die het eigenlijk ook niet wist. Ze keek Orion aan, hopend dat hij wat advies had. Hij staarde langs Nealyn heen en tuurde naar buiten. De regen tikte tegen de gehavende geraamte van de bibliotheek. Voorbij de muren strekte zich een wolkendek uit in donkergrijs. Eindeloos en troosteloos. 'Ironisch,' zei hij. 'We staan op een helling en we willen allebei de top bereiken. Maar wat voor jou bergafwaarts is, gaat bij mij juist met een onbedwingbare steilte omhoog.' ‘We kunnen elkaars zwaktes aanvullen. Zou je me willen helpen? Samen kunnen we Jakob misschien wel verslaan.’ ‘Mogelijk. Als jij denkt dat ik iets te bieden heb, kunnen we wel tot een overeenstemming komen. Wat is je