nayialovecat

Natchnęli mnie Czytacz i Czytaczowa tym videotagiem: youtube.com/watch?v=uHVKomA4Pb8 (polecam kanał, całkiem dobre recenzje książek, niespoilerujące), więc pytania wzięłam od nich, a nie z popularnego na internetach, skróconego w stosunku do tego tagu. Bez udziwnień, klasyczny tag horroro portierowy...

1. Ulubiona książka.
Zdecydowanie "Harry Potter i więzień Azkabanu". Jest to pierwsza dłuższa część, książka dzieli się tak naprawdę na dwie części: pierwszą regularną i drugą po cofnięciu w czasie i konsekwencjach. Doceniam dobrze zbudowany paradoks czasowy (pętla bez początku), w tej części (podobnie jak w jeszcze następnej) Syriusz Black jest fajną postacią, no i to jedyna część, w której jest fajny nauczyciel Obrony przed Czarną Magią. Natomiast w tej książce nienawidzę zajęć z Opieki nad Magicznymi Stworzeniami, choć w czwartej części jest duuużo gorzej.

2. Ulubiony film.
Waham się. Lubię drugą część, filmowy "Harry Potter i Komnata Tajemnic" podobał mi się dużo bardziej niż książkowy, ale to głównie dlatego, że książkowy był po prostu bardzo słaby. Lubię przedstawienie końcowej walki, jest dobre aktorstwo głównych bohaterów i postaci drugoplanowych, które występują tylko w tej części (Gilderoy chociażby). Lubię jednak też część pierwszą, "Harry Potter i kamień filozoficzny" - jest to jedna z najmniej zmienionych w stosunku do powieści części. Czuć magię we wszystkich scenach, od pierwszych listów, aż po ostatnie sceny na dworcu. Chyba lubię oba te filmy po prostu.

3. Znielubiona książka.
Zdecydowanie "Harry Potter i Komnata Tajemnic". Za co? Długo by wymieniać. Jest w niej z dupy wzięty wątek wielkiej miłości och i ach Ginny do Harry'ego, tylko dlatego, że jest on TYM SŁAWNYM Harrym Potterem (nie zwróciła na niego w pierwszym tomie uwagi, dopóki nie dowiedziała się, kim jest). Jest w niej jedyny Zgredek, którego szczerze nienawidzę, czyli Zgredek chcący pomóc, stosując przy tym negatywne działania. Jest w nim cały ten absurdalny wątek z lotem do Hogwartu za pomocą Fordu Anglia. Jest w niej bezsensowna, z dupy wyjęta psychoza na punkcie Harry'ego jako dziedzica Slytherina, chociaż wcześniej wielbiono go za zwycięstwo nad Sami-Wiecie-Kim. Nie cierpię tej części.

4. Znielubiony film.
Zdecydowanie szósta część, "Harry Potter i Książę Półkrwi". Nie powiem, aby ta część książkowa była w mojej ścisłej czołówce, traktuję ją jako przejściówkę między dosyć słabą piątą (z której lubiłam tylko wątek Gwardii Dumbledore'a i podejście nauczycieli do Umbridge) a całkiem dobrym zakończeniem serii w siódmej. Ale to, co zrobili z niej w filmie... odrzucili wszystkie ciekawsze wątki, spłycili całkowicie wątek główny czyli przeglądanie wspomnień o Voldemorcie, na rzecz TEGO GÓWNA czyli chemii między bohaterami? Okay, w książce nieco się zdziwiłam, jak Ron chodził z Lavender, ale w sumie okay, są w takim wieku, że hormony buzują - w filmie zrobili z tego wątek na miarę szukania horkruksów! No i pominęli praktycznie całkowicie mój ulubiony wątek z tym, że Harry został kapitanem drużyny Quidditcha. Abstrahując od fabuły - nienawidzę tendencji Warner Bros do coraz ciemniejszych kolejnych części, ale w tej przegięli. Film wygląda, jakby cała jego akcja działa się w zimie i mieli poważną awarię prądu czy jakie oni tam mają magiczne oświetlenie. Bardziej mnie chyba wkurwia tylko kamera z ręki w scenach ucieczkowych w siódmej części.
Mąż mój z kolei nie cierpi "Zakonu Feniksa", jak sam powiedział, dlatego, że tam po raz pierwszy okazało się, że walki na różdżki w dalszych częściach to będzie miotanie kolorowymi promieniami... W sumie, fakt...

5. Które sceny sprawiły, że płakałaś?
Płakałam... czy ja płakałam przy którejkolwiek książce Rowling? Chyba nie, zapamiętałabym. Płakałam w trakcie czytania "Kamieni na szaniec", tak, to zapamiętałam. Wydaje mi się, że uroniłam kilka łez przy śmierci Komendanta Bulwy w "Artemisie Fowlu". Ale tutaj? Raczej nie. Ale powiem, które momenty mnie poruszyły i było mi przykro.
Najbardziej chyba, jak w trakcie przerwy w bitwie o Hogwart, Harry w pelerynie niewidce szedł pośród poległych i zobaczył ciała Remusa i Tonks. Z całej serii ich było mi żal najbardziej. I może Freda. Ich śmierć wstrząsnęła mną bardziej niż śmierć Zgredka czy Syriusza, może dlatego, że ten pierwszy zginął w chwale, na którą bardzo zasłużył, a ten drugi - cóż, Rowling zostawiła sobie furtkę, że jednak nie zginął, z której nie skorzystała - więc tak naprawdę do scen z jego duchem w siódmym tomie nie akceptowałam śmierci Syriusza. Rowling, zawiodłaś tak bardzo.

6. Jakbyś miała/mogła być z którymś bohaterem, to z kim?
Chyba z nikim. Wszystkie postacie jakieś takie nijakie są albo tępe, albo zupełnie nie w moim typie. Do końca czwartej części nawet podobał mi się Syriusz Black, ale potem w piątej Rowling go całkowicie skopała. W sumie dobrze, że go uśmierciła, bo strach pomyśleć, co by z nim zrobiła w szóstej... Nie, nie ma postaci, która by mi się podobała w takim znaczeniu.

7. Ulubiona postać.
Do czwartej części - Syriusz Black. Ogólnie przepadam za Snapem, lubiłam go, jeszcze zanim było to modne (tj. zanim Rowling ujawniła całą te jego szlachetność). Jest dobrze rozpisaną postacią tragiczną, a dopóki nie znamy jego przeszłości - dobrą postacią komiczną, która jako jedyna dostrzega, jakim wrednym, łamiącym wszystkie zasady gnojkiem jest Harry Potter. Lubię też całkiem Hermionę Granger, chociaż sporo czasu szalenie mnie irytowała, zwłaszcza w szóstej i siódmej części. Jest jedynym inteligentnym czarodziejem w całym czarodziejskim świecie. Serio. Dumbladore mógłby jej lizać bambosze.
No i Luna. Lubię powalone postacie w stylu Maddie z "Ever After High".

8. Znielubiona postać.
Waham się. Nie lubię Lockharta, choć jest to dobrze napisana postać. Nie lubię też Reety Skeeter, która nieźle napsuła wszystkim krwi. Ale chyba najbardziej wkurwiającą postacią, której każde upadki budziły moje największe emocje, pozostaje Dolores Umbridge. Serio, tak się ucieszyłam, gdy porwali ją centaurzy i byłam taka zawiedziona, gdy okazało się, że jednak jej nie zabili...

9. Jakby wyglądał twój patronus?
Pottermore mówi, że tygrys i mnie to odpowiada, chociaż sądzę, że byłby to mniejszy kot. Ryś, może irbis albo gepard. Na pewno jakiś kot i to duży, choć niekoniecznie największy na świecie. (Chociaż z drugiej strony mąż mnie nazywa Przyczajony Tygrys i moje komiksowe alterego ma tygrysie pasy... hm...)

10. Które z Insygniów Śmierci chciałabyś mieć?
W sumie tylko pelerynę niewidkę, jeśli jej działanie, poza czynieniem niewidzialnym, faktycznie zapewniało ochronę przed śmiercią. Na pewno nie kamień wskrzeszenia, jego moc mnie przeraża i poza bólem i umartwianiem się nie jest w ogóle przydatna. Czarna Różdżka? Cóż, jest zasada... im wyżej wleziesz, tym boleśniejszy będzie upadek. Unikam więc wysokości.

11. W jakim byłabyś domu?
Osobiście najbardziej mi się podoba Ravenclaw i to nawet mimo tego, że w książce było w nim wiele naprawdę kijowych postaci. Kiedyś jednak tiara przydziału na jakimś evencie przydzieliła mnie do Hufflepuffu i, patrząc na cechy domów, ja się nawet z nią zgadzam. Choć sekretnie lubię Slytherin - lubię wyzwania i będąc w nim, starałabym się pokazać, że można nie być tępym chujem będąc Ślizgonem. Pottermore chciał mi dać tę szansę i właśnie tu mnie przydzielił.

12. Gdybyś mogła spotkać dowolną postać z obsady, kto by to był?
Hmm... chyba Alan Rickman, który grał Snape'a. Chętnie zapytałabym go, jaki jest jego sposób na nieśmianie się w ciągu tak długich i niekiedy przekomicznych ujęć. Ja bym spaliła na pewno kilka razy - jestem ciekawa, czy i on się kiedyś ugotował i ile razy.

13. Czy grałeś w gry z serii Harry Potter?
Tak, trochę w jedynkę, próbowałam w dwójkę i najwięcej w trójkę. Z czwórki nie przeszłam nawet początkowej sekwencji na Mistrzostwach Świata. Lubię trójkę, choć wielu sądzi, że jest zbyt uproszczona rozgrywka, małe wyzwanie, etc. A mnie się właśnie to podoba - to lekka, przyjemna gierka w baśniowej oprawie, choć wątki w niej przedstawione nijak się mają do fabuły książki czy filmu. Lubię początkową sekwencję z samouczkiem, ale moim faworytem - jest nauka zaklęcia McGonagall - i to nie tylko dlatego, że gra się tam Hermioną i to ona uczy się najbardziej zajebistego zaklęcia w grze, które nie miałoby żadnego zastosowania w "prawdziwym" świecie Harry'ego Pottera. Podoba mi się też zbieranie kart. Jestem urodzonym zbieraczem.

14. Na jakiej pozycji chciałabyś grać w Quidditcha?
Hmm... pomyślmy... Więc mówicie, że pałkarzom dają pałki, którymi ci mogą napieprzać za pośrednictwem tłuczków w innych graczy? Niech no pomyślę...
Oczywiście, że pałkarzem. To absolutnie najfajniejsza rola na boisku, która skupia się na tym, co w sportach jest najlepsze - czyli krzywdzeniu graczy drużyny przeciwnej... (żartuję, ale i tak bym to lubiła)

15. Czy podoba Ci się zakończenie serii?
W sensie epilog siódmego tomu? Tak. To urocze, że mają tyle małych bachorzątek, że Draco znalazł kobietę skłonną za niego wyjść i nie była to Pansy Parkinson (to nazwisko). Ogólnie tak.
Jeśli jednak pytacie o Przeklętą Kontynuację... cóż... jakoś do mnie nie przemawia i trochę wypacza to, co było pokazane w poprzednich tomach (chociażby konsekwencje cofania się w czasie).

16. Kiedy po raz pierwszy zetknęłam się z Harrym?
To było jakoś po premierze drugiego tomu w Polsce. Tata powiedział, że wyszły takie książki, że w radiu mówili, że fajne i czy bym nie chciała. Rzekłam, czemu nie. Pamiętam, że tom drugi pochłonęłam podczas weekendu spędzanego u babci i żadna siła (nawet korepetycje z bodaj anglika) nie były w stanie mnie oderwać na dłużej niż kilka minut. Co nie zmienia faktu, że drugi tom uważam za najgorszy.

17. Ile dla Ciebie znaczy Harry Potter?
Czy znaczy dla mnie cokolwiek? Na pewno zrobił na mnie wrażenie, gdy czytałam go pierwszy raz, szczylem będąc. Nie mogę powiedzieć, że nie odcisnął na mnie piętna, nie zostawił śladu. Szanuję dosyć tę serię i lubię do niej wracać. Na pewno będzie to książka, którą będę czytać mojej małej, zwłaszcza, że uwielbiam czytać to na głos z podziałem na role (osobiście uważam, że Snape wychodzi mi zajebiście). Ale nie jest to seria, która jest szczególnie istotna w moim życiu. Pewnie, gdybym jej nie przeczytała, nie przeżyłabym tych kilku-kilkunastu godzin dobrej zabawy, ale podejrzewam, że pustkę wypełniłoby coś innego. Rowling nie zasłużyła sobie na posiadanie własnego ołtarzyka w kanonie moich ulubionych pisarzy. Myślę, że lubię te książki, lubię do tego wracać - ale na takiej samej zasadzie, jak lubię taki Niesamowity Świat Gumballa czy Star Butterfly. Przyjemna rozrywka, ciekawe historie i intrygi... czy coś więcej? Nie. I nie uważam, że zasłużył na sławę, jaką otrzymał, tak samo jak w fabule chłopiec o imieniu Harry Potter nie zasługiwał na chwałę i cześć, jaką mu oddawano tylko dlatego, że jego matka rzuciła na niego swoim poświęceniem zaklęcie ochronne. To ją powinni (pośmiertnie) wielbić.
Poza tym Rowling porobiła w swoich książkach za dużo babochów, tak logicznych, jak i innych wszelakich. W jednym tomie magia działa tak, w drugim ta sama magia już zupełnie inaczej. Zdecyduj się, kobieto!


Ktoś chce być tym stagowany?