Zamykajac otwarte juz drzwi

— Ucieknij ze mną na kraj świata, piękna ma! —
Wołam wśród świata szarego.
Lecz nie ma nigdzie nikogo, niczego.
I tylko szarość świata zza firanki łepek wystawia
i tylko zwijam się wśród pościeli udławiony mym romantyzmem.