Wyruszajac w swiat

Pożegnanie
i odejście hen, daleko
dosiadając kota o wielkości konia.

Ziemia moja to łupina
z wielkim dębem po środku
(a krawędzią jak skruszona skorupka jajka),
płynąca po wzburzonym oceanie.

Dosiadam swego kota!
Skaczemy z krawędzi w niespokojne fale!

Kota fala zalewa,
nie pozwala nam złapać oddechu,
lecz płyniemy dalej i dalej.

Łupina dryfuje w oku cyklonu,
przed nami pionowa ściana wirującej wody.

Przekraczamy ją,
wzburzony prąd porywa nas.

Brnę na swym kocie przez wodnisty zimny wiatr,
byle dalej, gdzieś ku brzegom tam.