n-au fost genele albe
ale brazilor înzăpeziți cu fire argintii
lacrimi de diamant
expirate-n agonie
a fost o dorință ascunsă-n
sclipirile acelor ochi de îngeri
nechemați
împăturită într-un mormânt vișiniu
sălășuia uitată
și picura pentru fiecare moment
o comoară irecuperabilă
de grație inutilă
inima mică de corbișor
niciodată nu și-a putut opri
bătaia cea mai profundă:
diadema micuță
unor rugăminți ruginite
când ți-e roua castel de vis
Por que….?
Musica: Diaura - Dantoudai Kara Ai wo Komete (断頭台から愛を込めて)
“Não… não permitirei… que isso aconteça… me desculpa…! ”
No meio da escuridão, aquela alma estava de pé caminhando, sem noção de onde ir, o que fazer. Sem ter ideias ou consciência. Apenas vagando em direção ao contínuo obscuro.
“Adeus”. Dizia uma voz a descer em sua mente.
“Não volte nunca mais”. Dizia a mesma voz.
“Pior coisa do mundo”. Continuava ela a falar enq
Perdí los estribos al comprender que no yace en mí el poder de cambiar las cosas.
Cuando entendí que el hombre sólo puede aspirar a perturbar las aguas a su alrededor y que las réplicas de sus acciones le favorezcan
Parece ser que somos víctimas de una inexorable marea de decisiones de los que intentan cambiar al mundo, todos a la vez.
Es como gritar en medio de una tormenta esperando que el océano responda.